Minister Veerman van Landbouw heeft deze week in Flevoland een genenbank geopend, zeg maar een reservaat, van oer-Nederlandse bomen en struiken. Denk aan de bitterwilg, de kruisbes en de heggeroos. Hij wil deze bewaren voor de toekomst. Exoten vanaf de tijd der Batavieren komen-er-niet-in. Deze daad zou slechts lachwekkend zijn als die niet tekenend was in zijn xenofobische inslag voor het beleid van deze regering.

Op allerlei terreinen worden regels bedacht om niet-Nederlandse invloeden te weren. En regels zijn regels. We worden bang gemaakt voor damesondergoed uit China, voor energie uit Rusland en voor loodgieters uit Polen. Buitenlandse studenten, software ingenieurs en wetenschappers moeten aan steeds meer regels voldoen om toegelaten te worden. We zien het allemaal om ons heen aan universiteiten en in hi-tech bedrijven. De Surinaamse psycholoog uitgenodigd voor een internationaal onderzoeksproject in Utrecht wordt zo lang aan het lijntje gehouden voor zijn werkvisum, dat hij tenslotte maar als toerist komt. De van geboorte Zuid-Afrikaanse wiskundige die na zes jaar het universitaire rekencentrum vaarwel heeft gezegd om zijn eigen software bedrijf te beginnen, durft plotseling Nederland niet meer uit omdat dan terugkeer naar zijn bedrijf en gezin door de nieuwe immigratieregels onzeker is. Op de televisie zien we dat de vwo-leerlinge Taida Pasic uit Kosovo, die zorgvuldiger en fraaier haar Nederlandse zinnen formuleert dan de meeste politici, twee weken voor het eindexamen als een crimineel het land wordt uitgestuurd. Ze heeft zich niet aan de regels gehouden. Nederland wordt zo van een driestromenland tot een armoedig reservaat.

Het toppunt van de door de nieuwe Nederlandse xenofobie ontstane regelzucht is het inburgeringexamen en de daaraan verbonden cursussen. Dat is de terreur van de schoolfrikken. Voormalig CDA-politicus Marnix van Rij, tegenwoordig van adviesbureau Ernst & Young, heeft onlangs het gebruik van dit examen gehekeld vanuit het oogpunt van de kenniseconomie en de noodzaak het beste buitenlandse talent aan te trekken. Nederland raakt zo achterop.

Twee afgestudeerde kinderen, beiden met moeite een 6-, daagden mij uit op Internet het examen te doen. Graag. Ben ik niet 100 % ingeburgerd? Bovendien ben ik altijd al erg goed in toetsen geweest. Onlangs haalde ik nog een 10 op een Marie Claire toets-je-relatie quiz. Ik weet precies het soort antwoorden dat in zo’n situatie gewenst wordt. Al gauw werd me duidelijk dat de vragenlijst niet door deskundigen was opgesteld en op krampachtige manier probeerde politiek correct te zijn. Ik schaamde me om de neerbuigende toon. Waarschijnlijk gemaakt door een commissie van ambtenaren met een opleiding rechten of bestuurskunde. Mijn cijfer was tenslotte 7,4. Dus op zijn minst was een kwart van de vragen fout.

Taida Pasic, Salomon Kalou, en na deze week Hirsi Ali, gaan allen verloren voor Nederland. En door het restrictieve toelatingsbeleid nog vele anderen waarvan we de namen nooit zullen weten. Maar als we er niet in slagen het beste talent uit het buitenland aan te trekken wordt het nooit wat met de Nederlandse kenniseconomie. Er blijft slechts een zielig reservaat over.