Ingenieurs laten zich graag voorstaan op hun neutraliteit, en vaak is daar ook reden voor. Maar net als mensen brengen technologieën een afkomst en een geschiedenis met zich mee waar ze moeilijk van te scheiden zijn. Technology travels on the hoof, zeggen ze in Texas. Daarom heeft iedere afzonderlijke technologie impliciet zijn eigen cognitieve en zelfs emotionele kwaliteiten. Deze worden ontwikkeld in het onderwijs, door specialisatie in kennisinstellingen, en in bedrijfsculturen. Ontwikkeld en bevroren, zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Allochtech veroorzaakt in de industrie evenzeer integratieproblemen als allochtoon in de samenleving.

Microsoft staat op het punt Internet pionier Yahoo over te nemen. Financieel is dat voor het rijke Microsoft geen probleem. Yahoo is niet langer de lieveling van de aandelenbeurs en dus goed betaalbaar. Cultureel zijn er verschillen. Yahoo is van een jongere generatie. Op de campus van het bedrijf in Silicon Valley worden rock concerten gegeven. De jonge miljonairs leven zich uit in studentikoze Ultimate Frisbee toernooien. Maar tenslotte zijn de twee bedrijven beide uitgegroeide bureaucratieën met een vergelijkbare meritocratische inslag. Echter, de grootste bedreiging voor het slagen van een fusie is allochtech.

Voor een succesvolle fusie tussen Microsoft en Yahoo moeten twee zeer complexe en geheel verschillende software systemen worden geïntegreerd. De data centers van Microsoft – essentieel in de concurrentieslag met Google – draaien op proprietary software, die incompatibel is met de open source programmas en applicaties van Yahoo. Het probleem ligt niet alleen in de techniek, maar ook in de bedrijfsfilosofie. Microsoft is altijd een principieel tegenstander van open source software geweest, terwijl Yahoo zijn snelle groei juist daar aan te danken heeft gehad. Microsoft heeft altijd hard gewerkt om met bedrijfstakorganisaties en partners collectief protocollen en standaarden te ontwikkelen – al of niet om die vervolgens in eigen belang uit te buiten. Yahoo heeft zich daar altijd aan onttrokken om flexibeler te kunnen optreden. Door de verschillen in de geschiedenis van de twee bedrijven, inclusief de cognitieve en emotionele bagage, lijkt integratie nagenoeg uitgesloten. Het naast elkaar laten bestaan van de softwaresystemen betekent volgens deskundigen het afzien van minsten 1$ miljard aan kostenbesparing op de korte termijn en een veel groter verlies aan synergie in de toekomst. Dat zijn de kosten van allochtech.

Allochtech is ook vaak de oorzaak van het mislukken van technologische samenwerking in Europa. Het Duits-Nederlandse project Dasa-Fokker werd een fiasco. De Duits-Franse samenwerking om met Quaero een concurrent voor Google te ontwikkelen is in 2007 na twee jaar vastgelopen op een verschil in visie. De Fransen ingenieurs kozen voor een ambitieus ontwerp. De Duitse kozen voor degelijkheid. Beide landen gaan nu alleen verder. Een gezamenlijke ontwikkeling van Vitale, identificatiekaarten in de gezondheidszorg, is gestrand op de verschillen tussen Frans centralisme en Duits federalisme. Allochtech valt slechts te overwinnen als ingenieurs zich bewust zijn dat ze niet zo neutraal kunnen zijn als ze zouden willen.