It’s the moon, stupid. Zijn we er toch weer ingeluisd. Hebben we ons de afgelopen week lopen opwinden over de stommiteit van de Amerikanen de komende dertig jaar al hun geld te steken in een tot teleurstellingen gedoemd project in 2030 een mens naar mars te sturen. Hadden we beter de kleine lettertjes van het marsinitiatief van Bush moeten lezen. Daarin staat dat de VS als eerst stap voor 2020 een permanent bemand ruimtestation op de maan gaan bouwen. Een bemande ruimtevlucht naar Mars is slechts een populistische verspilling van belastinggelden ver van ons bed. Een unilaterale Amerikaanse missie een bemand ruimtestation op de maan te vestigen, daarentegen, is een ernstige verstoring van het strategische en militaire evenwicht op aarde. Het is bovendien technologisch haalbaar.

Het marsinitiatief is niet geboren uit Oekeliaans enthousiasme voor de wetenschappelijke verkenning van de ruimte, maar uit de militair-strategische overwegingen van een groep haviken in Washington die reeds tijdens de regering van Reagan, onder leiding van de huidige minister van defensie Rumsfeld, de plannen maakten voor een ruimteschild tegen vijandige raketten, het Star Wars project. De huidige uitgaven daarvoor zijn reeds een tienvoud van alle wetenschappelijke ruimtevaartprogramma’s.

Ook economisch lijkt de maan interessanter dan mars. Reuters nieuwsdienst citeerde deze week een uitspraak van Gerald Kulcinski van het Fusion Technology Institute van de universiteit van Wisconsin, dat de aanwezigheid van de helium 3 isotoop op de maan een schier onuitputtelijke bron van energie voor de aarde kan zijn. Een ruimteveer zou per vlucht 30 ton van de maan kunnen ophalen, ter waarde van $120 miljard, genoeg voor de volledige jaarbehoefte aan elektriciteit in de VS. En ongetwijfeld genoeg om de Arabieren een toontje lager te laten zingen. Dat kan ik niet beoordelen.

Wat ik wel weet is dat het Pentagon verwacht de komende vijf jaar al $ 50 miljard te besteden aan een ruimteschild. Uiteindelijk zal dit schild niet alleen zijn uitgerust met sensoren, maar ook met antiraket wapens. Vorig jaar al heeft de Missile Defence Agency $ 14 gekregen voor onderzoek naar antiraket en antisatelliet systemen vanuit bewapende platforms. Dat blijken nu niet alleen satellieten te zijn, maar ook het station op de maan. Daarmee zou een einde komen aan vijftig jaar taboe op militarisering van de ruimte.

Het marsinitiatief van Bush moet dus gezien worden in het licht van een radicale ombuiging van bestaand Amerikaans beleid, onder andere de nog onder Clinton in 1996 vastgelegde regel dat “onderzoek en gebruik van de ruimte van en voor alle naties moest zijn, voor vreedzame doeleinden en ten bate van de gehele mensheid”. Het internationalisme van Clinton wordt ingeruild voor een tot de tanden gewapend unilateralisme. Het huidige internationale ruimtestation ISS, een unieke bijdrage aan vrede en veiligheid, wordt ingeruild voor een militaire vesting op de maan.